Να χάσεις τη γάτα σου, να μην την ξανακούσεις για χρόνια και να χάσεις κάθε ελπίδα να την αγκαλιάσεις ξανά. Και μετά να τον ξαναβρίσκω, παχουλή και λίγο μελαγχολική, αλλά ακόμα με τον ίδιο χαδιάρη και ελαφρώς άτακτο χαρακτήρα, παρά την ηλικία του. Αυτή είναι η όμορφη ιστορία του Tico, ο οποίος εξαφανίστηκε πριν από δώδεκα χρόνια στο Μονπελιέ της Γαλλίας και βρέθηκε μόλις τώρα, σχεδόν 18 ετών, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Η γάτα μεταφέρθηκε ως αδέσποτη σε μια εγκατάσταση στο Villeneuve-lès-Maguelone: ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, αφυδατωμένη και χρειαζόταν φροντίδα.
Ήταν πολύ μεγάλος για ένα αδέσποτο και όταν ο κτηνίατρος βρήκε το μικροτσίπ κατά τη διάρκεια της συνήθους διαλογής έμεινε πολύ έκπληκτος. Αλλά ποτέ τόσο πολύ όσο η οικογένειά του, όταν έλαβε «το» τηλεφώνημα από το Montpellier Méditerranée Métropole Spa. Στην πραγματικότητα ήταν τόσο δύσκολο να τους εντοπίσουμε, επειδή τα δεδομένα στο μητρώο δεν είχαν ενημερωθεί. Αλλά μετά από έναν γύρο κλήσεων, το καταφύγιο κατάφερε να βρει τον αριθμό της μητέρας του ιδιοκτήτη, Stéphane, για να της δώσει τα καλά νέα.
Η συνάντηση και η συγκίνηση να βρει τη γάτα της 12 χρόνια μετά την εξαφάνισή της
Η επανένωση ήταν σχεδόν εξωπραγματική. Ο άνδρας έτρεξε αμέσως στην κλινική όπου είχε εισαχθεί ο Tico και η πρώτη ματιά μεταξύ των δύο ήταν ανεκτίμητη. Ο γάτος γυρίζει, τον κοιτάζει και σχεδόν γουρλώνει τα μάτια του, σαν να είχε δει φάντασμα. «Είδα στα μάτια του ότι με αναγνώρισε», παραδέχτηκε ο Στέφανος. Και οι χειριστές που παρακολούθησαν τη συγκινητική συνάντηση σκέφτηκαν το ίδιο.
Είχαν περάσει ακριβώς δώδεκα χρόνια από την τελευταία φορά που είδε τον Τίκο. Εκείνη την εποχή ο Στέφανος είχε πάει να ζήσει με την αδερφή του: είχε επίσης μια γάτα και οι δύο γάτες δεν τα πήγαιναν πολύ καλά. Δεν του άρεσε η κατάσταση, ο Τίκο έφυγε τρέχοντας και εξαφανίστηκε. «Ήταν Μάιος του 2012, τον είχα βάλει πρόσφατα μικροτσίπ» και ήταν σίγουρος ότι χάρη σε αυτό θα τον έβρισκε. Αλλά όχι τόσα χρόνια μετά.
Ο Stéphane δεν σταμάτησε ποτέ να ψάχνει τη γάτα του, παρόλο που μετακόμισε άλλες τρεις φορές τα τελευταία χρόνια. Και προφανώς, δεν είχε πια καμία ελπίδα να τον βρει: ο γάτος του θα είχε σχεδόν ενηλικιωθεί και γι’ αυτό δεν πίστευε στα μάτια της όταν τον είδε. Αλλά ήταν αυτός. Στην αρχή «ανησυχούσα πολύ», εκμυστηρεύεται ο Stéphane, αλλά «η συνάντηση ήταν υπέροχη και συγκινητική».
Ο άνδρας πλησιάζει το κλουβί και αναγνωρίζει αμέσως την ασπρόμαυρη γάτα: αφήνεται να τον χαϊδέψουν και γρήγορα κουλουριάζεται στο χέρι του, αποκαθιστώντας αμέσως τον δεσμό τους. “Είναι πραγματικά πολύ σπάνιο να γίνει κανείς μάρτυρας σε κάτι τέτοιο – σχολιάζουν από το καταφύγιο -. Ήδη λόγω του γεγονότος ότι η γάτα ζούσε τόσο καιρό στο δρόμο. Στα 25 χρόνια δραστηριότητας, είναι η μόνη φορά που μια τέτοια όμορφη ιστορία έχει πραγματοποιηθεί. Ξέρουμε για ποιον σκοπό εργαζόμαστε μόνο όταν το δούμε να συμβαίνει».
