Όπως κάθε άλλο ζώο, οι σκύλοι και οι γάτες με αναπηρίες χρειάζονται πολλή στοργή, ελεύθερο χρόνο, προσοχή και αγάπη. Ωστόσο, λόγω κινητικών ή αισθητηριακών προβλημάτων, απαιτούν περισσότερη αφοσίωση και κάποια ιδιαίτερη φροντίδα για να έχουν καλή ποιότητα ζωής. Για το λόγο αυτό, αυτά τα γουνοφόρα ζώα συχνά αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες να βρουν οικογένειες που θέλουν να τα υιοθετήσουν.
«Η αντίσταση στην υιοθεσία ζώων με αναπηρία είναι αναμφίβολα πολύ συχνή, ίσως επειδή είναι ζώα που απαιτούν περισσότερη φροντίδα, προσαρμογές στο περιβάλλον και ενδεχόμενο κόστος», λέει η κτηνίατρος. Εκτός από τις αμφιβολίες σχετικά με την αναπαραγωγή, η προκατάληψη είναι επίσης ένα από τα κύρια εμπόδια για αυτά τα ζώα, τα οποία συχνά πέφτουν θύματα απόρριψης και εγκατάλειψης.
Παρά τις δυσκολίες και τα αρνητικά στίγματα, η δημιουργία τους είναι γεμάτη αγάπη και μάθηση. «Γενικά, οι ιδιοκτήτες ζώων με αναπηρία έχουν περισσότερο χρόνο μαζί τους, οπότε η στοργή και η αγάπη γίνονται ακόμη μεγαλύτερη», επισημαίνει ο κτηνίατρος. «Με αυτόν τον τρόπο, η σχέση με το ζώο ενισχύεται και μας διδάσκει καθημερινά να αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες της ζωής με περισσότερη ευγνωμοσύνη».
Αιτίες και είδη
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ελλείψεων στα ζώα, που μπορεί να εμφανιστούν για διαφορετικούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι οι γενετικοί παράγοντες, οι οποίοι συνδέονται με αιμομιξία ή προδιαθέσεις ορισμένων φυλών. «Η δυσπλασία του κόξομηριαίου, για παράδειγμα, είναι μια γενετική ασθένεια που επηρεάζει μεγάλες και γιγαντιαίες ράτσες, όπως οι γάτες Maine Coon. Στην περίπτωση αυτή, η ανεπάρκεια προκαλείται από ανατομικές αλλαγές στις αρθρώσεις του ισχίου».
Εξωτερικοί παράγοντες, όπως το τρύπημα, οι πτώσεις, οι καυγάδες μεταξύ ζώων και η σκληρότητα μπορεί επίσης να ευθύνονται για την εμφάνιση αναπηριών. «Ο παράγοντας που προκαλεί περισσότερο αναπηρίες στα ζώα είναι η ανθρώπινη κακοποίηση, η οποία συχνά προκαλεί ανεπανόρθωτα κατάγματα, προκαλώντας παράλυση στα μπροστινά, πίσω ή/και σπονδυλικά πόδια των ζώων».
«Μερικά μπορεί επίσης να οφείλονται σε ηλικία, όπως απώλεια όρασης, ακοής και προβλήματα αρθρίτιδας, που προκαλούν δυσκολία στην κίνηση και επίκτητες ασθένειες, όπως ο διαβήτης και ο καρκίνος». Ο Λαμπραντόρ Τόντι, 8 ετών, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Από τότε που διαγνώστηκε με αιμαγγειοσάρκωμα στο δεξί πυελικό άκρο, πριν από περίπου δύο χρόνια, ο γούνινος φίλος του χρησιμοποιεί μια ενδοπρόσθεση στο πίσω πόδι του, γεγονός που καθιστά δυνατή την κινητικότητά του.
Η ιδιοκτήτριά του, λέει ότι, προτού εξετάσουν τον ακρωτηριασμό ως εναλλακτική, οι γιατροί επέλεξαν να τον θεραπεύσουν με συνεδρίες χημειοθεραπείας και υπέβαλαν το σκυλάκι σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις. «Όταν ο όγκος επέστρεψε για τρίτη φορά, έγινε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου και την τοποθέτηση της ενδοπρόσθεσης». Σύμφωνα με την Dionice, η διαδικασία ανάρρωσης του Toddy ήταν ομαλή και ζει κανονικά. Προσαρμόστηκε γρήγορα στο μικρό μηχανικό πόδι. Έχει μια κανονική ζωή και είναι η χαρά του σπιτιού. Παίζει, πηδά, στέκεται και στα δύο πόδια και περπατάει κανονικά».
Ταυτοποίηση και φροντίδα
Ανεξάρτητα από το είδος της αναπηρίας, η διενέργεια κατάλληλης θεραπείας και παρακολούθησης είναι απαραίτητη, ώστε να μην διακυβεύεται η ποιότητα ζωής του γούνινο φίλου σας. Για να το κάνετε αυτό, πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να εντοπίσετε σωστά το πρόβλημα. «Η ανεπάρκεια είναι αισθητή όταν το ζώο παρουσιάζει οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά, προβλήματα κινητικότητας, αλλαγές στην όραση, προβλήματα ακοής ή αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες».
Ξαφνική επιθετικότητα ή φόβος, δυσκολία στο περπάτημα, έλλειψη ανταπόκρισης σε ηχητικά ερεθίσματα, αλλαγές στο τρίχωμα και απώλεια όρεξης είναι σημάδια που, αφού παρατηρηθούν, πρέπει να ληφθούν για ανάλυση από ειδικό. «Είναι απαραίτητο να επισκεφτείτε έναν κτηνίατρο για να πραγματοποιήσει εξετάσεις και να ανακαλύψει την αιτία, να φτάσει σε διάγνωση και πιθανή θεραπεία».
Ανάλογα με το είδος της αναπηρίας, υπάρχουν ήδη τεχνολογίες για την ελαχιστοποίηση των περιορισμών, όπως αναπηρικά καροτσάκια, προσθετικά, συσκευές και ράμπες. «Για να αποφύγουμε ατυχήματα με ζώα με προβλήματα ακοής και όρασης, για παράδειγμα, έχουμε δονούμενο κολάρο και κολάρο κατά της σύγκρουσης. Πρέπει επίσης να διατηρούμε το περιβάλλον ασφαλές, χρησιμοποιώντας πάντα έναν οδηγό κατά τη διάρκεια των περιπάτων, εκτός από την προσαρμογή του περιβάλλοντος στο οποίο ζει το ζώο με ράμπες και αντιολισθητικές επιφάνειες».
Σύμφωνα με τον κτηνίατρο, είναι επίσης σημαντικό ο ιδιοκτήτης να προσπαθεί πάντα να εκτιμά τις άλλες λειτουργικές αισθήσεις του ζώου. «Είναι ωραίο να δημιουργείς ένα σύστημα αφής που σε βοηθά να κινείσαι μέσα στο σπίτι. Οι σκύλοι, για παράδειγμα, έχουν πολύ ανεπτυγμένη όσφρηση, κάτι που βοηθάει σε περιπτώσεις προβλημάτων ακοής και όρασης, ειδικά αν έχουν ζήσει για λίγο στο ίδιο περιβάλλον».
Χάρη στη χρήση αναπηρικού αμαξιδίου, η παραπληγική Golden Retriever Olivia, 6 ετών, μπορεί να μετακινηθεί εύκολα. Όταν την υιοθέτησε η γαστρολόγος, ο σκύλος είχε ήδη την αναπηρία, η οποία αποκτήθηκε μετά από ένα ατύχημα στην παιδική ηλικία. «Η Ολίβια έπεσε από μια πλάκα όταν ήταν τριών μηνών και ο ιδιοκτήτης της την εγκατέλειψε για ευθανασία. Ο αρμόδιος κτηνίατρος δεν έκανε τη διαδικασία και την έστειλε σε ίδρυμα, όπου την είδαμε και την υιοθετήσαμε», λέει.
Όπως ζητήθηκε από ειδικούς γιατρούς, η Golden υποβλήθηκε σε φυσιοθεραπείες και θεραπείες βελονισμού. Επιπλέον, η τακτική φροντίδα περιλαμβάνει άδειασμα της ουροδόχου κύστης, τέντωμα και πολλά ταξίδια με αναπηρικό αμαξίδιο. Εκτός από αυτά τα μέτρα, το σκυλάκι περιβάλλεται από στοργή και φροντίδα. «Η Ολίβια είναι σύμβολο δύναμης και αγάπης και δεν εγκαταλείπει τη ζωή. Αυτό μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε όλο και περισσότερο για την ποιότητα ζωής της», καταλήγει η Μαριάνα.
