Πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι, για να δείξουν την «κυριαρχία» τους στον σκύλο, πρέπει πάντα να τρώει μετά από εμάς. Ωστόσο, αυτή είναι μια εντελώς λανθασμένη πεποίθηση: ο φίλος μας δεν χρειάζεται να κυριαρχείται, αλλά σαφείς κανόνες και όρια στα οποία πρέπει να καθοδηγείται μέσα σε μια σχέση που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό.
Η πεποίθηση ότι ο σκύλος πρέπει πάντα να τρώει μετά από εμάς , για να επιβεβαιώσουμε έτσι τη θέση μας ως κυρίαρχοι «ηγέτες της αγέλης» , είναι μια αρχαία αλλά εντελώς λανθασμένη πεποίθηση , η οποία εξακολουθεί να κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι για να δείξουμε την «ηγεσία» μας πρέπει να τρώτε πάντα πρώτα. Ευτυχώς, σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια λανθασμένη και αβάσιμη θεωρία, η οποία ωστόσο συνεχίζει να επιμένει σήμερα.
Στην πραγματικότητα και μέσα στη σχέση, αυτή η πρακτική δεν είναι απολύτως απαραίτητη ή ακόμη και επιβλαβής, εκτός από κάποιες πολύ σπάνιες συγκεκριμένες περιπτώσεις. Πράγματι, είναι συχνά καλύτερο για τον σκύλο να τρώει ακόμη και πριν από εμάς ή μαζί μας . Στην πραγματικότητα, ο τετράποδος φίλος μας δεν χρειάζεται να κυριαρχείται από κανέναν, χρειάζεται μόνο συνεκτικούς κανόνες και όρια στα οποία θα καθοδηγείται σε μια σχέση που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό .
Είναι αλήθεια ότι ο σκύλος πρέπει να τρώει πάντα μετά από εμάς;
Όχι, επομένως δεν είναι αλήθεια ότι ο σκύλος πρέπει να τρώει πάντα μετά από εμάς. Αυτή η πεποίθηση βασίζεται σε μια παρερμηνεία της συμπεριφοράς των λύκων και της δυναμικής της αγέλης. Στην πραγματικότητα, ο σκύλος χρειάζεται μια σταθερή ρουτίνα και σαφείς και συνεπείς κανόνες , επίσης σχετικά με το πού και πότε πρέπει να φάει. Από τη στιγμή που αυτοί οι κανόνες θεσπιστούν μέσω αμφίδρομης επικοινωνίας και μιας σχέσης εμπιστοσύνης, δεν έχει σημασία αν ο σκύλος τρώει πρώτα, μετά ή μαζί μας.
Το κλειδί είναι η συνέπεια και ο αμοιβαίος σεβασμός : αν ο σκύλος ξέρει ακριβώς τι να περιμένει, θα νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θα ξέρει πώς να συμπεριφέρεται ανάλογα . Δεν υπάρχει κανένας βιολογικός ή συμπεριφορικός κανόνας που να υπαγορεύει ότι ο φίλος των ζώων μας πρέπει να τρώει μόνο μετά από εμάς για να αναγνωρίσει την ηγεσία μας. Πολύ πιο χρήσιμο και σημαντικό είναι ότι ο σκύλος γνωρίζει καλά τη δυναμική της καθημερινότητάς του και της υπόλοιπης οικογένειας και ότι νιώθει ασφαλής και ήρεμος μέσα σε αυτά τα όρια .
Είναι σημαντικό, ωστόσο, να θυμόμαστε ότι κάθε σκύλος είναι ένα άτομο, με τις δικές του ανάγκες, προτιμήσεις και δυσκολίες . Σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι πιο χρήσιμο να τους κάνουμε να φάνε πριν ή μετά από εμάς, ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση. Μερικά άτομα μπορεί να έχουν δύσκολο υπόβαθρο, δυσκολίες στη διαχείριση του φαγητού ή στην αναγνώριση της δυναμικής της οικογένειας. Ωστόσο, αυτές είναι πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι οποίες πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται με τη βοήθεια επαγγελματιών όπως οι εκπαιδευτές σκύλων και οι κτηνίατροι που είναι ειδικοί στη διατροφή .
Γιατί;
Η έννοια του «αρχηγού της αγέλης» ή του «άλφα» ατόμου γεννήθηκε από την ιδέα ότι έτσι λειτουργεί στους λύκους, αλλά τώρα έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από πιο πρόσφατες μελέτες για τη συμπεριφορά των ζώων . Στις αγέλες λύκων, η κοινωνική δομή μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτή μιας οικογένειας, με ένα ζευγάρι γονέων και παιδιών μιας ή περισσότερων γενεών που ακολουθούν. Επιπλέον, οι σκύλοι δεν είναι πια λύκοι: έχουν εξελιχθεί για να ζουν με εμάς τους ανθρώπους και έχουν επίσης αναπτύξει διαφορετικές κοινωνικές δυναμικές και στρατηγικές επικοινωνίας : δεν χρειάζονται έναν «κυρίαρχο» αρχηγό αγέλης που τους αναγκάζει να κάνουν ή να μην κάνουν ορισμένα πράγματα.
Αντίθετα, χρειάζονται έναν ηγέτη και έναν κοινωνικό εταίρο που μπορεί να τους καθοδηγήσει μέσα σε σαφή όρια και κανόνες χάρη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ένα αξιόπιστο και συνεπές σχήμα αναφοράς είναι πιο σημαντικό, και πάνω απ’ όλα λειτουργικό, από ένα κυρίαρχο άτομο άλφα. Μέσω της καθοδήγησης που βασίζεται στην εμπιστοσύνη, οι σκύλοι μαθαίνουν να συμπεριφέρονται ανάλογα και, για να το θέσω βάναυσα πραγματιστικά, όπως τους θέλουμε . Επομένως, δεν είναι πολύ σημαντικό αν τρώνε μετά την υπόλοιπη οικογένεια, αλλά πόσο πολύ μας εμπιστεύονται. Μερικές φορές, μεταξύ άλλων, είναι πολύ πιο χρήσιμο να επιλέξετε ακόμη και το αντίθετο .
Δίνοντας το γεύμα στον “πεινασμένο” φίλο μας πριν καθίσουμε στο τραπέζι, έχουμε συχνά το πρακτικό πλεονέκτημα να έχουμε έναν λιγότερο επίμονο σκύλο γύρω από το τραπέζι, αφού έχοντας ήδη φάει μπορεί να μην αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει περισσότερο φαγητό. Ωστόσο, το πραγματικό κλειδί για μια ισορροπημένη σχέση είναι, όπως αναφέρθηκε, η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η σαφής και συνεπής επικοινωνία . Σε μια πραγματικά συνειδητή σχέση, ο σκύλος μπορεί να φάει χωρίς να δημιουργεί προβλήματα ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσουμε να τον κάνουμε να φάει.
