Το παγοθραυστικό Αλέξανδρος Σάννικοφ, από τη Ρωσία, διέσωσε το μικρό σκυλί Samoyed. Η Άικα έλειπε για περισσότερο από μία εβδομάδα.
Όταν ακούμε ότι ένα σκυλάκι χάνεται μέσα στην πόλη, γενικά σκεπτόμαστε ότι αν το ψάξουμε καλά, θα βρεθεί κάτω από ένα αυτοκίνητο. Ή ίσως κρύφτηκε σε κάποιο εγκαταλελειμμένο μέρος, πίσω από έναν τοίχο ή κάτι παρόμοιο. Αλλά θεωρούμε πάντα δεδομένο ότι το μέρος θα είναι ένα εύκολο σημείο να πάει.
Αυτό δεν συμβαίνει όταν το χαμένο σκυλάκι βρίσκεται τουλάχιστον στις περιοχές της Ρωσίας που συνορεύουν με την Αρκτική.
Αυτή ήταν η περίπτωση της Aika, ενός σκύλου Samoyed, που έφυγε από το σπίτι της στο Mys Kamenniy, μια πόλη που ανήκει στη Ρωσία. Λόγω της θέσης του στους χώρους του βορειότερου τομέα αυτής της τεράστιας χώρας, το σπίτι της Aika δεν απέχει πολύ από το σημείο όπου ξεκινούν ήδη οι παγετώνες. Πολλά από αυτά μπορούν ήδη να θεωρηθούν μέρη της Αρκτικής.
Γι ‘αυτό, παρά την παχιά γούνα της, η απώλεια της Aika ήταν πολύ άσχημα νέα για τους ιδιοκτήτες της. Οι θερμοκρασίες σε αυτόν τον τομέα πέφτουν εύκολα κάτω από μηδέν βαθμούς.
Για να βρούνε την Aika ήταν απαραίτητη η συνεργασία ενός παγοθραυστικού που ονομάζεται Alexander Sannikov (δηλαδή τα πλοία που είναι εξοπλισμένα για να περιηγηθούν στις περιοχές του πλανήτη που είναι κυρίως πάγοι ), ταξίδεψαν στους κρύους παγετώνες της περιοχής, προτού δουν τον σκύλο. Ίσως από τύχη ή αποφασιστικότητα, οι διασώστες του Alexander Sannikov κατάφεραν να βρουν το σκυλάκι.
Το πρόσωπο της χαράς του σκύλου όταν είδε κάποιον που τον καλούσε, έδειξε ότι ήταν απελπισμένος για βοήθεια.
Δίνοντας φαγητό στο σκυλάκι, κατάφεραν να τον οδηγήσουν σε μια σκάλα. Από εκεί το σκυλάκι κατάλαβε ότι το να πηγαίνει σε αυτό το σκάφος ήταν κάτι που θα τον βοηθούσε. Τουλάχιστον, ήταν ένας τρόπος να σταματήσει ο πόνος που ένιωθε στα πόδια του με κάθε βήμα που έκανε.
Μέσα στο Alexander Sannikov του έδωσαν φαγητό και τον φρόντιζαν, ενώ κάλεσαν τις τοπικές αρχές. Το ανέλαβαν οι ίδιοι για να δώσουν πίσω την Aika στους κηδεμόνες της, οι οποίοι έμειναν άφωνοι από το έργο των διασωστών.
«Διερευνήσαμε όλες τις δυνατότητες για το πώς να βγάλουμε το ζώο από τον πάγο και να βάλουμε μια σκάλα για να επιβιβαστεί. Αργότερα, χρησιμοποιήσαμε τους επικοινωνιακούς μας για να επικοινωνήσουμε με τους κατοίκους της περιοχής, βρήκαμε τον κηδεμόνα και λίγες ώρες αργότερα τον επέστρεψαν με ασφάλεια στο χωριό. ”
Μια ιστορία με χαρούμενο τέλος, η οποία έλαβε χώρα σε ένα από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη.
